Tien nieuwe werken klaar uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid. Serie die is ontstaan na atelier gedoe met inbraken, brandstichting, ruiten ingooien, persoonlijke aanvallen en uit atelier gezet te zijn. In een paar jaar tijd vele keren mijn atelier verhuisd om uiteindelijk terug thuis een atelier te hebben. Heel fijn. Veilig met alles voor mijzelf. Plus de lekkerste koffie en zeker nu we aan zee wonen voelt het hebben van een werkplek aan huis als een enorme luxe.
De titel van de serie komt daar dus vandaan. Wat heb ik me bang, eenzaam, kwetsbaar en kapot gevoelt toen. Nu is die pijnlijke herinnering een goede reminder. Als mannen als eikels aanvoelen. Dan zijn ze dat ook. Sowieso. Ik mag mensen afkeuren. Hoef me niet in bochten te wringen, want ik ben zo tolerant. Nee. Mooi toegeven aan mijn afkeer en mijn eigen plan trekken. Alleen in mijn atelier en als ik mensen wil ontmoeten dan zoek ik die wel op. Ik hoef door een atelier te delen te bewijzen dat ik in het leven sta.
Ik dacht dat ik dus als kunstenaar die uitdagingen nodig had. Anders zat ik veilig in mijn eigen cocon. Nu weet ik dat ik daar heel goed groei. Groeien in kwetsbaarheid. Ik kruip daar zelf wel uit als ik klaar ben. Een vlinder mag je ook niet helpen om uit de cocon te halen. De kracht die de vlinder nodig heeft om eruit te kruipen helpt om sterk te zijn. De worsteling met cocon laat het bloed door het lijf en vleugels pompen. Wordt het een sterke vlinder van.
Hoezo ik op dit verhaal kom weet ik niet precies. Moest zeker nog weer even aandacht. Het is immers vijf jaar terug. Misschien om het vijfjarig jubileum te vieren. Drie hoeraatjes voor deze serie.