Het Dieren bos

blog 30 september 2024

In Dieren ging ik mijn werk en nog vier kratten met glaswerk halen. Mijn twee exposities vaste niet in één keer in mijn auto. Onderweg zie je de natuur veranderen. Vandaag had ik tijd. Dus ging ik nog een wandeling maken in het bos. De tip die ik kreeg bleken vele met mij gekregen te hebben. De rit naar De Elsberg was prachtig. Een machtig mooi bos. Bij de parkeerplek aangekomen vond ik het al heel druk. Raar, het was immers zes uur, en dus etenstijd. De berg opgelopen en aangekomen bij de observatiehut zie ik een grote kudde aan telelenzen. Met bijbehorend geluid, prrrr, prrrr, trrrrr, trrrr. Hele tritsen foto’s werden er achter elkaar geschoten. Het was blijkbaar erg mooi daar beneden. Met vooral veel herten. Dat nam ik aan. Ik zag immers niks. Want ik stond achter dikke rijen verrekijkers, telelenzen en mensen.
Nog even geprobeerd om op mijn tenen te gaan staan. Ik zag wel een mooie groene vlakte, verder had ik geen zoomlens in mijn eigen ogen. Dus ik stapte uit de hut en zag meteen een vliegenzwam. De eerste, mijn eerste van het jaar. Heel fijn.
Verder terug richting de auto hoor ik een soort fazant, gemixt met het geluid van een kraai….. Zou het? Ja! Ik zie gewoon twee raven vliegen! Zo tof. Nog nooit gezien. Ja, misschien als kind. Maar dat was toen niet heel boeiend, of zo. Was geen bewuste observatie. Aan de andere kant van de raven staan drie mensen, foto’s te nemen. Ik blijf staan en word gewezen op de aanwezigheid van reeën. Lukt niet echt ze scherp op de foto te zetten. Heb immers een gewoon klik-klak fototoestel.
Nog verder terug richting mijn auto zie ik in het bos een X van bomen. Liefde in het bos.

Tekenworkshop met de Greta Thunberg van de Renaissance

blog 24 september 2024

Vandaag was het een mixed media art journal workshop die Mariëtte Ciggaar gaf. Ik scheurde uit een boek met Franse Renaissance kunst en na afloop zag ik ineens dat het schilderij op Greta Thunberg lijkt. Of ben ik dat, die altijd in alles iets anders ziet dan dat het is?
Twee nieuwe zwarte zwanen en een grutto uit mijn serie Rare vogels, na strijken en persen, op karton geplakt.
In de tuin staan nog steeds bloemen. Vanwege onze dochter Teun staan er Teunisbloemen. Ook omdat ik er dol op ben. Op beide, das logisch. Die Teunisbloemen hebben een fel gele kleur en een X/kus als stamper. Dat blijft leuk.

Oud Hollandse kleuren

blog 23 september 2024

Als bedankje kreeg de jury van het Bloemencorso in Winkel een mand met lekkers. Daarin zaten ook frambozen snoepjes en kaneelstokjes, wij namen ze bij de thee. Fotogeniek en lekkere ouderwetse smaken, met een kapotte tong en verhemelte als gevolg. Dat hoort er ook bij. Het deed me denken aan de smaak van de grote roze wijnbal van de kermis. De laatbloeiers in de tuin doen ook nog even zoet mee.

Gifgroen Bloemencorso in Winkel

blog 22 september 2024

Gifgroen is een raar woord, tegenstrijdig misschien wel. Vandaag was er ook zo’n tegenstrijdigheid, het Bloemencorso van Winkel. Ook dit jaar mocht ik weer jurylid zijn. Mijn verstand heeft een hekel aan snijbloemen, vanwege de grote hoeveelheid gif die er wordt gebruikt. Mijn gevoel maakt sprongetjes van geluk, want wat is het een bijzonder fenomeen daar in dat dorp in de Noordkop. Hele families, vriendengroepen, individuen, rivalen, dorpsgenoten, buren, geliefden, kennissen en huisgenoten werken bijna het hele jaar naar dit corso toe. Een enorme saamhorigheid brengt dat teweeg. Fanatisme en gelukkige gezichten, alles komt bij elkaar op deze zondag in september. Een hoogtepunt met techniek, dahlia’s, kermis, markt, foodtrucks, dansmariekes, drumbands, steelbands en fanfares. Het bloemencorso doet goed.
Het was dan ook weer onmogelijk om een winnaar te kiezen. Niet aan mij. Gelukkig mag ik punten geven met een groep juryleden. De einduitslag is de som van die punten. Wel zo fraai, net als deze kleurrijke zon dag.

Klaar licht

blog 18 september 2024

Vandaag werk opgehaald bij Kunstuitleen Alkmaar. Expositie Ode aan het licht is weer voorbij. Net als mijn expositie met installatie met flessen. De flessen liggen in kratten in de tuin, om schoongemaakt te worden, te drogen en een plek te krijgen. Waar is nog de vraag. Voorheen werd de plek alsnog de glasbak. Nu de etiketten er zo moeilijk afgaan twijfel of ik al die honderden potten en flessen de glasbak in kiep.

Imperfecte voeten

blog 17 september 2024

Vandaag met m’n voeten in mijn eigen dummy. De online art-journal workshop van Mariëtte Ciggaar bracht me in tranen. Ik wil tolerant zijn, aardig, lief, begripvol, behulpzaam, geduldig, respectvol en sociaal. Dat is wie ik ben. Maar ik ben ook wreed. Soms kan ik in groepen zo mezelf in de weg zitten, dan komt er een woede op, een ergernis, afschuw ook, gruwelijk vind ik dat van mezelf. Geleerd dat woede slecht is, dus stromen de tranen over mijn wangen. Ach, na weinig slaap en veel werk en indrukken liggen de emoties net onder het oppervlak. Een beetje wroeten en ze komen boven. Ik ben nu eenmaal imperfect en das ook goed. Zeg ik nu de emotie is weggeëbt. Het doet me denken aan een verhaal van Annie M. G. Schmidt, Kwade gedachten. Een prins die moest trouwen met een prinses zonder kwade gedachten. Die waren door een kamerheer te zien als zwarte gevleugelde insecten, die bij kwade gedachten boven het hoofd van de persoon in kwestie vliegen. Natuurlijk weet je al met wat voor prinses er getrouwd wordt. Eentje met een zwarte wolk van insecten boven haar hoofd. Dol op Annie M. G. Schmidt.
Maar toch vind ik het een stomme reactie van mezelf. Liever ben ik perfect en saai.

Opgeruimd met bonus soep

blog 16 september 2024

Het plan was om vannacht thuis te slapen. Maar vergat weer even dat het knetterdonker is in de hal met zonder verlichting. Dus rond half negen rende ik met flessen en kratten de hal in en uit zonder te struikelen over losliggende tegels of mijn eigen werk. Met zweet op m’n kop alsof het een marathon was, waar ik me naar mijn idee niet voor had ingeschreven, rende ik met mijn flessen om in het laatste restje licht mijn werk buiten de Turnhal te krijgen. Ik zou dan met hulp van de lantaarnpalen het werk in mijn auto kunnen laden. Dacht ik.
Die palen stonden best ver van het gebouw en zo kwam het dat ik het inladen op moest geven. Ik zag werkelijk niets. Deed nog een poging om mijn koplampen van mijn auto in te zetten, niet alleen een poging, ik draaide de auto en scheen op het portaal. Nam nog de Mozartkugel die ik vanmorgen meekreeg van Simone Carrée, als verrukkelijke energieboost. Maar gaf het op, vanwege angst om zonder stroom in mijn accu te komen zitten. Dus logeerde ik nog een nachtje in Villa Elize. Gezellig op zolder naast de ridder op de gevel. Ik niet, de ridder zit op de gevel. Ik lag heerlijk op een zacht matras met dekbed en zalig kussen. De ridder deed wat een ridder hoort te doen, die was ridderlijk aan het doen op de voorgevel van de Villa.
Terug aan zee dacht ik maar aan één ding: De Saoto soep van Struin. Dus ik gooide samen met Mars de auto leeg en trakteerde ons op een heerlijke late lunch aan zee. Opruimen komt later.

Expositie Villa Elize Open Monumentendag

blog 15 september 2024

Twee exposities heb ik tijdens Open Monumentendag. De ene met mijn installaties in de Turnhal in Ellecom en de andere in Villa Elize in Dieren. Hoe mooi die naam met mijn mixed media werk combineert. De Villa combineert ook goed met mij. Ik logeer namelijk ook in de Villa van Simone Carrée en Paul Gaikhorst. Heerlijk onder de ridder en wat is het mooi. Alles is smaakvol gerestaureerd en ingericht. Enorm genoten van de gastvrijheid, gezelligheid, de mensen, de andere gasten, de kippen en de baby pauwen. Wat was het een fijne tijd.
Een deel van de expositie is overigens blijvend. Als je de B&B van Villa Elize huurt voor een overnachting kun je in het trappenhuis de expositie die Simone met mijn werk heeft gemaakt bewonderen.

Expositie Turnhal Ellecom Open Monumentendag

blog 14 september 2024

Maanden voorbereiding en nu is het zover. Mijn grote solo expositie in de Turnhal van Ellecom. Omdat ik gisteravond niet meer door kon werken door gebrek aan elektrisch licht begon ik vandaag heel vroeg. De bezoekers zijn hier vanaf twaalf uur welkom. Dus ik kan nog wat extra vlinders van papier in de muur timmeren. Zo vroeg in de morgen en met een stralend zonnetje moet ik oppassen dat ik niet vergeet mijn installatie Traveling North van honderden vlinders af te maken. Ik neem elke seconde een foto van mijn werk en de lichtbundels door de Turnhal. Wat een mazzel met het weer.
Het lukt me om de installatie af te maken. Zelfs nog een stuk witte muur meegenomen om te vullen met mijn werk Traveling North.
Frans de Boer komt rond elf uur de vlag van Open monumentendag ophangen en de bezoekers druppelen ook direct binnen. Vanaf dan heel de dag bezoekers. Veel interesse in de Turnhal uit 1942 en mijn expositie. De meeste bezoekers kennen de geschiedenis een beetje. Elk uur komt er een vrijwilliger uit het dorp om de bezoekers te vertellen over de geschiedenis. Inmiddels weet ik het ook. Voor de expositie heb ik me ingelezen. Hoe de SS-ers een sportcomplex met turnhal in 1942 ontwikkelen, onder andere met 139 Joodse dwangarbeiders. Die gruwelijk worden misbruikt. Afschuwelijke gebeurtenissen, een les om daar zacht mee om te gaan, te respecteren en er van te leren. Voor mij was het daardoor ook best spannend. Is het oké om hier te exposeren? Ik denk het wel. Mijn werk gaat over verhalen, natuur, beweging, fantasie en schoonheid. Dat wil ik graag hier delen. Fijn dat ik die kans kreeg nadat Simone Carée mij het vroeg.