Vandaag werk opgehaald bij Kunstuitleen Alkmaar. Expositie Ode aan het licht is weer voorbij. Net als mijn expositie met installatie met flessen. De flessen liggen in kratten in de tuin, om schoongemaakt te worden, te drogen en een plek te krijgen. Waar is nog de vraag. Voorheen werd de plek alsnog de glasbak. Nu de etiketten er zo moeilijk afgaan twijfel of ik al die honderden potten en flessen de glasbak in kiep.
Vandaag met m’n voeten in mijn eigen dummy. De online art-journal workshop van Mariëtte Ciggaar bracht me in tranen. Ik wil tolerant zijn, aardig, lief, begripvol, behulpzaam, geduldig, respectvol en sociaal. Dat is wie ik ben. Maar ik ben ook wreed. Soms kan ik in groepen zo mezelf in de weg zitten, dan komt er een woede op, een ergernis, afschuw ook, gruwelijk vind ik dat van mezelf. Geleerd dat woede slecht is, dus stromen de tranen over mijn wangen. Ach, na weinig slaap en veel werk en indrukken liggen de emoties net onder het oppervlak. Een beetje wroeten en ze komen boven. Ik ben nu eenmaal imperfect en das ook goed. Zeg ik nu de emotie is weggeëbt. Het doet me denken aan een verhaal van Annie M. G. Schmidt, Kwade gedachten. Een prins die moest trouwen met een prinses zonder kwade gedachten. Die waren door een kamerheer te zien als zwarte gevleugelde insecten, die bij kwade gedachten boven het hoofd van de persoon in kwestie vliegen. Natuurlijk weet je al met wat voor prinses er getrouwd wordt. Eentje met een zwarte wolk van insecten boven haar hoofd. Dol op Annie M. G. Schmidt.
Maar toch vind ik het een stomme reactie van mezelf. Liever ben ik perfect en saai.
Het plan was om vannacht thuis te slapen. Maar vergat weer even dat het knetterdonker is in de hal met zonder verlichting. Dus rond half negen rende ik met flessen en kratten de hal in en uit zonder te struikelen over losliggende tegels of mijn eigen werk. Met zweet op m’n kop alsof het een marathon was, waar ik me naar mijn idee niet voor had ingeschreven, rende ik met mijn flessen om in het laatste restje licht mijn werk buiten de Turnhal te krijgen. Ik zou dan met hulp van de lantaarnpalen het werk in mijn auto kunnen laden. Dacht ik.
Die palen stonden best ver van het gebouw en zo kwam het dat ik het inladen op moest geven. Ik zag werkelijk niets. Deed nog een poging om mijn koplampen van mijn auto in te zetten, niet alleen een poging, ik draaide de auto en scheen op het portaal. Nam nog de Mozartkugel die ik vanmorgen meekreeg van Simone Carrée, als verrukkelijke energieboost. Maar gaf het op, vanwege angst om zonder stroom in mijn accu te komen zitten. Dus logeerde ik nog een nachtje in Villa Elize. Gezellig op zolder naast de ridder op de gevel. Ik niet, de ridder zit op de gevel. Ik lag heerlijk op een zacht matras met dekbed en zalig kussen. De ridder deed wat een ridder hoort te doen, die was ridderlijk aan het doen op de voorgevel van de Villa.
Terug aan zee dacht ik maar aan één ding: De Saoto soep van Struin. Dus ik gooide samen met Mars de auto leeg en trakteerde ons op een heerlijke late lunch aan zee. Opruimen komt later.
Zo wat een wolken vandaag. Soms merk je het pas als ze er een tijdje niet zijn geweest. Dat had ik vanmiddag toen ik in mijn pauze naar het strand ging voor een wandeling. Ik kon niet stoppen met foto’s maken.
Vanmorgen had ik ook al zo’n geluk. Wel twee dagpauwoog vlinders. Nog meer geluk. Want ik heb de laatste flessen afgewassen en van hun etiketten ontdaan. Wat een werk was dat. Dit alles voor mijn installatie Groei briljant, die 14 en 15 september te zien zal zijn in Turnhal in Ellecom. Al meerdere keren exposeerde ik deze installatie en al meerdere keren gooide ik vanwege ruimtegebrek de flessen na de expositie alsnog in de glasbak. Dat ga ik dit keer niet meer doen. Wat een rot werk is dat geworden zeg. De lijm waar de etiketten zijn vastgeplakt is verandert. Niet te doen. Knetter hard geplakt. Soms zelfs met twee verschillende soorten lijm, de ene voor het etiket aan de voorkant en een andere soort voor die aan de achterkant. Gekkenwerk. Mopperend na honderden etiketten stak ik ook nog eens flink in mijn eigen hand. Brrrr, pleisters geplakt en verder met een gele handschoen. Waar ik ook nog eens allergisch voor ben. Dus logisch dat ik daarna zoveel geluk ervoer. Wolken weelde en dagpauwogen. Klaar mee. De etiketten marathon is gewassen.
Plus ik had ook nog eens mazzel. Want ik maakte veel foto’s van die wolken, zag ook dat het steeds donkerder werd. Precies op tijd weer binnen voor de bui viel. Wat een geluk. Na het eten bakte ik ook nog eens twee taarten. Die van het recept van de workshop van Mariëtte Ciggaar. Mijn nieuwe lievelingstaart.
Vandaag was Kunstroute in Krommeniedijk, en ik mocht deelnemen met weidevogels uit de series Schijnen in kwetsbaarheid en Rare vogels. Speciaal voor deze expositie maakte ik er extra weidevogels. Eerst moest ik nog leren welke vogel een weidevogel is. En welke soorten er voorkomen in de omgeving van Krommeniedijk. In ieder geval blauwe reigers, kieviten, eenden, fazanten en grutto’s.
Het was perfect weer om de route te fietsen. Het was dan ook druk bezocht.
Leuke ontmoetingen en de schaduw op de vloer was prachtig.
Vandaag werk uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid en Rare vogels naar mijn expositie locatie gebracht in Krommeniedijk. Zondag mag ik deelnemen aan de Kunstroute met het thema weidevogels. Ik rijd die kant op. Sla de A9 bij Uitgeest af, neem de afslag en zie het land vol vogels, die ik niet direct herken. Het is een klein weggetje, met geen verkeer. Ik stop en tot mijn schik zie ik dat het grazende fazanten zijn. Hoe leuk is dat?! Zoek ik op hoe je een groep fazanten noemt heeft het ook nog een leuke naam: een boeket. Ha! Zag ik zomaar op weg naar mijn expositie Krommeniedijk 165 een boeket fazanten.
Thuis bij de thee ontleed ik een uilenbal die ik had gevonden in de Turnhal in Ellecom. Veel miniatuur kaken met tanden. Interessant om te zien.
Het was weer heerlijk op festival ITGWO op Vlieland. Vier festival dagen vol kunst, muziek, vrienden, zon, zee, strand, natuur en geluk. Alsof iedereen even helemaal los is. De vrijheid voel je overal op het festival.
Het genieten begint bij direct bij de opening van het festival. Stipt drie uur beginnen we bij het kunstwerk Curve van Cocky Eek en Boukje Schweigman i.s.m. Machinefabriek. In de avond gaan we De Bolder in, ongebruikelijk. Kwam er nooit meer, na een eerdere ervaring dat ik vind dat De Bolder voor jongeren is. En toen kwam ook het zweet van het plafond af, jak. Zo’n tien jaar was ik er niet meer in gegaan. Het bleek meteen mijn favoriete festival moment. De twee koppige band O. speelde er. Joe Henwood op bariton saxofoon en Tash Keary op drums. Geweldig!
Verder genoten van Clean Pete journaal, met Joost Oomen en Astronaut te gast. De nacht kunstroute was weer sprookjesachtig en inspirerend. Fijn ook bij kunst van Verstrengeld, Wies Noest, Clinton Kabena, en muziek van Froukje, S10, Walt disco, Searows, I’m the hug, Loverman, The Haunted youth, The Brother Brothers, Sylvie Kreusch, Mary in the junkyard en de afsluiter Yin Yin. Met de veerboot en een kleurrijke zonsondergang verlaten we het eiland en gaan terug naar het vaste land.
De expositie in de Turnhal van Ellecom is ingericht. Nog wat kleine aanpassingen. Voor nu klaar. Knetterhard hebben Simone Carrée, initiatiefnemer van deze expositie, en ik gewerkt. Het leek wel sporten daar in die Turnhal. Ook een beetje spelen, met zoveel water in de installaties, daar ga je je wel kind bij voelen. We werden door iedereen fantastisch verzorgd, verwend en ontvangen. We kregen toegang, drinken, lunch en zelfs een aantal boodschappen werden door Paul gedaan en bezorgd. Wat een mooie dag was het. Bijzonder ook. Het duurde even voor ik had bedacht en ja had gezegd op vraag om te komen exposeren. Kan het wel? Is het eerlijk om in een voormalig SS gebouw te exposeren? Een plek waar veel leed is geleden door 139 Joodse dwangarbeiders. Kilometers langs het strand gewandeld om er over na te denken. Ja, werd mijn antwoord. Ik was gaan kijken en voelen. Het voelde goed. Mijn werk gaat over verwondering, liefde, schoonheid, natuur, ritme, reeksen, poëzie, woorden en verbinding via lichtpuntjes. Een aardige expositie, ja, dat wil ik maken was mijn antwoord.
Vanmorgen ging de deur van de hal open. De vloer, een beetje stoffig, maar badend in het licht. De vroege ochtendzon maakt de ruimte als een kerk, een kasteel, een heiligdom en een paleis. Simone, Paul en ik dragen mijn kratten met werk naar binnen en het eerste wat ik zie is een prachtige vergane Dagpauwoog vlinder. Lopend door de hal, zoekend naar meer, want tja zo werkt dat bij mij, nieuwsgierig naar meer mooie vondsten vind ik nog veel meer prachtige exemplaren. Ik verzamel er een paar en neem voor om er een werk van of mee te maken, om die schoonheid te eren.
Vier kunst installaties toon ik tijdens het weekend van Open monumentendag, 14 & 15 september 2024: Groei briljant, Traveling North, De kwetsbaarheid van het trommelvlies en Watergolf. Welkom tussen 11 en 17.00 Eikenstraat 5, Ellecom.
Vandaag logeer ik in de prachtige B&B Villa Elize van Paul en Simone, in Dieren. Morgen mijn expositie in Turnhal Ellecom inrichten. Een warm ontvangst, en wat is het licht er mooi.
Logeren tussen mijn eigen werk en expositie voelt echt als een eer. Sowieso alles hier. Ik word helemaal in de watten gelegd. Wat fijn zeg.
De expositie met mijn installaties, waaronder Groei briljant waar ik al weken voor aan het werk ben, is te zien tijdens Open Monumenten dag (weekend) 14 & 15 september van 11 tot 17.00 uur. Welkom. Zelf ben ik twee dagen aanwezig in de Turnhal. Bij Villa Elize is dan ook een expositie te bezoeken met werk van Bho Roosterman en mij, want het prachtige monument is te bezoeken tijdens het Open monumenten dag / weekend.
Vandaag werk ik met Floortje aan mijn website, zij eigenlijk. Floortje werkt. Ik zat erbij en keek er naar. Bijna kan ik de nieuwe versie presenteren. Nog even wat werk er aan verrichten, zonder Floortje aan mijn zijde. Ik deed het met WordPress, maar eigenlijk stoeide ik er al jaren mee. Onoverzichtelijk, kreeg de pagina’s niet hetzelfde, zelfs niet als ik een pagina kopieerde. Dus nu van One zelf, ook met een mini webshop. Dat is wel zo fijn. Ben benieuwd.
Omdat de tekening zo lekker was, of eigenlijk het recept van de gemaakte tekening, gemaakt tijdens de Art Journal tekenworkshop van Mariëtte Ciggaar, of eigenlijk niet het recept, maar het resultaat van de tekening van het recept, dus maakte ik het nog een keer voor onze visite van vanavond. Geen verse pruimen bij de Appie van Callantsoog, dus gebruikte ik gedroogde pruimen en deed er nog gedroogde abrikozen en cranberries bij. Weer verrukkelijk. Die pruimentijd kan wat mij betreft nog weken duren. Binnenkort hoop ik tegen Reine Claude pruimen aan te lopen. Die zijn mijn lievelings.
