Vorige week dinsdag vond ik een dikkopschildpad in de branding. Vanmorgen ging ik even wandelen en dacht daar aan terug. Soort van met angst. Ik dacht aan de schildpad en dacht dat als er eentje ligt, dan kunnen er misschien wel meer aanspoelen. En wat als de dagelijks oefenende hardloop dravende paarden met sulky een hoef op het schild van de schildpad zetten? Brrr. Flink doorlopen en die gedachte loswrikken.
Richting strand Julianadorp loopt een man mijn kant op. Met iets in zijn handen. Is het weer een schildpad? Nee, een vogel, een zeekoet. Eigenlijk een meerkoet, want de toerist is Duits. En zeggen we het niet precies andersom? Zee in plaats van meer en andersom? Of ik kan helpen. De vogel heeft een kapotte vleugel. Ik ga met zeekoet naar huis en breng het dier naar vogelopvang De paddestoel in Den Helder.
Daarna proberen zelfportret te maken in atelier voor een interview. Lukt niet helemaal. Zeker ook omdat Pip in mijn atelier is gekomen en mij nogal afleid. Zie in de achtergrond dan hoe ze haar best doet om aandacht. Morgen maar weer een poging.
Over vogels geschreven trouwens, er zitten lekker veel vinken bij ons in de tuin. Nog even en ik zie de distelvinken, putters, hier ook. Ik hoor ze wel. Zie ze nog niet. De eksters bij de buren werken heel het jaar aan hun nest. Maar met de opgekomen sneeuwklokjes, krokussen en het voorjaar in de lucht vliegen ze af en aan met enorme lange takken. Knap hoor.