Vandaag zag ik er weer eentje bij het kanaal, een paalscholver. Mariëtte Ciggaar gaf de aalscholver een nieuwe naam en nu kan ik die naam niet meer wegdenken. Naast dat kanaal waar ik stond zag ik een tegel die mij deed denken aan een Swastika, misbruikt sinds 1920 als hakenkruis. Een, van oorsprong, heel mooi symbool. Die staat voor veel meer dan levenskracht, geluk, de zon, welzijn, heiligheid en voorspoed. Toch schaam ik me dat ik in de tegel in het gras een hakenkruis herken. Alsof ik die niet mag zien. Nu is het gebruik terecht verboden. De associatie dat het fout is is (gelukkig) zo sterk dat ik me schaam voor mijn gedachten, het niet eens durf te denken.
Nou, ik zet hem in op geluk. Kan ik wel gebruiken met de autopech van vanmiddag. Geluk en voorspoed. Het werkte ook direct. Na drie uur wachten op de ANWB was ik geheel ontspannen, werd ik met een sleepkabel langs het kanaal gesleurd. Het was alles van een pretpark in één. Een kabelbaan, de python en een bungy jump. Mijn trage bloed ging even een stuk sneller dan normaal. Daarna kreeg ik, heel lief, een lift van mijn pa naar iete. Zij had verrukkelijke cake gebakken. Ik kreeg twee plakken! Wat een geluk. Leve de Swastika tegel langs het kanaal. Nu kom ik op nog een nieuwe naam voor de aalscholver, vaak langs het kanaal: de kanaalscholver.