Iepenzaadjes aan de bomen. Ik hoor en zie een aantal spechten. Twee wollige bijen op mijn pad. Op zoek naar lichtpuntjes en hoop. Het weer is helder. Dus dat hielp. Mij. Of dat de wereldvrede helpt. Sodeju wat een bende zag ik via sociale media, asociale media eigenlijk. Machteloos als ik me voel tijdens een wandeling in een vredig bos besluit ik steeds vol liefde de andere mensen in het bos te begroeten. Een glimlach, een lach, daar knapt iedereen van op.
In mijn atelier ga ik op zoek naar symbolen voor hoop. Ik begin met een klaproos. Twee, want ik hou van dubbel.