Wat je aandacht geeft groeit. Ik maak pauwen. Vanwege mijn aanwezigheid op de Winterparade. Buiten, sta ik in een Romeins tentje, met mijn Rare vogels. Vandaag maak ik pauwen. Want die associeren met Mieke. Met haar stond ik ooit met bonbon mussen op de Winterparade, toen in de Gashouder. Mieke en pauwen.
Ik zie dus nu overal de vormen van die vogels. In de kustlijn, de vloedlijn bedoel ik, zie ik de omtrek van de staart. In de bonbon van Willy Wonka, we waren er vandaag heen, naar de film. Niet naar Wonka zelf. Zou wel echt heel spectaculair zijn. Nu best zin in die ontmoeting.
Ook in het zand zag ik ogen van pauwenveren.
In de kleine zeehond zag ik dat niet. Werd ik wel gelukkig van, wonderlijke schoonheid. Minder blij van de mensen die het ook zagen en er heel dicht op gingen lopen en naast staan voor foto’s. De groep mensen joegen de baby een woeste en koude zee in. Ik schaamde me, plaatsvervangend. Laat die baby zeehond met rust aan de kust.