Dit is nummer vier in mijn nieuwe serie (nu nog even zonder naam) met bloemen sprookjes. Genaaid met een klosje garen van Tante Jo. Die is al heel oud. Niet Tante Jo, dat klosje. Zij was heel oud toen ze overleed. Ik nam haar naaigerei mee. Alle sieraden waren al weg, gingen mee met een aangetrouwde tante. Lekker belangrijk. Ik voel me zoveel meer verbonden via haar naaigerei dan een gouden ring ooit zou kunnen. Een groot aantal klossen garen gebruik in niet meer. Mijn naaimachine loopt op die gare garen vast. Sommige zoals deze mooie blauw op een klosje van hout werkt nog wel goed.
Na het werk een interessante webinar gevolgd van Marije Vogelzang. Dus vanavond even benen strekken na dag achter naaimachine en computer.