Wat hadden ze in Winkel weer knetterhard gewerkt aan het corso. Voor de tweede keer mocht ik jury zijn van het Bloemencorso in Winkel. Om dat voor te bereiden en inzicht te krijgen rijden we vrijdagavond met een bus vol juryleden langs alle schuren en werkplekken waar de karren worden voorzien van bloemen. Een intiem iets, vind ik. Zo even een kijkje in een vriendengroep of familie te krijgen. De sfeer is op elke plek anders en toch ook hetzelfde. Want er wordt overal hard gewerkt. Soms met muziek (soms niet al te beste muziek), soms in stilte. Bloemen, lijm, nietpistolen, kratten bier en dahlia’s.
Vandaag was de corso en ik heb genoten. Wat kunnen ze met z’n alle veel verzetten. Heel het dorp is één groot feest. Muziek, kermis, eten, drinken en een optocht door de straten van Winkel. Mooi hoe dit werkt als de lijm van de bloemen, verbonden en geplakt. Harmonie, fanfare, drumband, hoe ze ook heten die groepen. Ze maakte dat ik me waande in een goede Engelse film. Ik hou er van. Om er op een afstandje van mee te genieten.