M’n ouders hebben al een aantal dagen corona. Ik werk met de telefoon in de buurt. Op de hoogte blijven van de toestand van m’n ouders. Dacht zelf nog weinig over covid na. Helemaal niet eigenlijk. Pas weer nadat ik na een feest de volgende dag een kriebel in mijn keel had. Dat het nogal onhandig was om zo vlak voor de opening van mijn expositie naar een groot feest te gaan. Gelukkig bleef het bij de kriebel. Een week later blijken mijn ouders besmet met corona. Bah. Beide naar ziekenhuis, met ambulance. M’n ma vorige week vrijdag, zij is goed opgeknapt, m’n pa vanavond.
We gingen mee met onze pa.
Vele onderzoeken volgden. Het was niet best met hem.
Gelukkig ging het na de zorg, zuurstof, medicijnen en infuus, in het ziekenhuis al snel beter. Hij mocht blijven. Loop maar mee naar zijn kamer hoor. Wij mee naar z’n kamer. Stonden we ineens in een zaal met mensen met corona. Dat was gek en fijn. “We laten ze niet alleen” zei een vriendelijke verpleegkundige, nadat ik verbaasd op het visitekaartje van de afdeling naar de drie bezoekuren keek. Gelukkig is hij sterk als een beer. Die repareren ze wel weer.