Een appje lokte me naar buiten. De zon had een halo. Ik keek zo de zon in, hahaa, hoe dan?!? Het is de zon. Direct verblind. Met de camera was het goed te zien.
Ik geniet van mijn werk terug in het atelier. Veel werk speciaal en kort voor de expositie bij galerie Zône in Leiden gemaakt. Dus ik had er zelf nog amper aan kunnen snuffelen. Doe ik nu, terwijl Sophie Straat uit de speaker komt. Wat zet zij iets moois neer met haar muziek. De stijl is bijzonder en haar teksten scherp en confronterend. Mij raakt het diep en komt het binnen.
Terwijl ik dit schrijf staat overigens David Bowie op. In het Engels is er toch meer afstand, een natuurlijke filter, en kan ik schrijven.