Van bewegen gaat je werk ook bewegen. Of komt het in ieder geval op gang. Dus mooi excuus om de dag met een wandeling te beginnen. Want zo’n solo expositie spiegelt altijd enorm. Alles zit vast. Mijn zelfvertrouwen. Mijn ideeën. M’n schouders doen pijn. ’s Nachts heb ik zelfs pijn in mijn litteken van operatie aan blinde darm van 22 jaar terug. Best bizar. En m’n hoofd doet pijn. Maar dat kan ook door het slaaptekort, de pilsjes en de danspasjes van zaterdagnacht zijn. Over spiegelen gesproken. Even flink terug in de tijd. Ongeveer 35 jaar terug ging ik daar wekelijks dansen. Nu was het “Back to the ’80 en ’90″in Alpha. Oftewel excuus om te gaan dansen.
Het wandelen heeft me goed geholpen. Het is gewoon los gewandeld. Eerst langs het strand. Bijzonder rustig is de zee de afgelopen dagen. Met heel veel houtjes. Ik ga ze al bijna verzamelen. Tot nu toe heb ik me in kunnen houden. Al had ik er vandaag voor het eerst drie in m’n handen. Toch terug gelegd. Afgeleid door brandlucht en het geluid van de brandweer ben ik het strand afgegaan. Even gekeken naar een vuilniswagen die in de fik stond. Daarna het berkenbos in. Genoten van de vogels daar. Eksters, kauwen, putters, Vlaamse gaaien en een specht zelfs van heel dichtbij.
Los en met een zet aan mezelf in de rug begin ik met werken. Het gaat lekker. Ik geniet van de kauwen in de tuin terwijl ik er eentje maak. Het loopt, dankzij het lopen.